شبی دیدم کنار بوستانی

فتاده یک نی از دست شبانی

نشستم با تأنّی در کنارش

گرفتم از رخش گرد و غبارش

نهادم بر لبش لبهای لرزان

دمیدم بر درونش آه سوزان

ز سوز آه من نی ناله ها کرد

به صحرا شور و غوغایی بپا کرد

بنال ای نی که دنیا را بقا نیست

چو آرامش در این دار فنا نیست

بنال ای نی نماند جاودانه

به جز عشق و نوای عاشقانه

بنال ای نی به لحن نای داود

که هر نالیدنش ذکر خدا بود

بنال ای نی که یار دلربا رفت

نمی دانم که از پیشم کجا رفت

بيا تا از پیش با هم بگردیم

که هر دو آشنا با آه و دردیم

بنال ای دل که یارم زار و خسته

به پشت پردۀ غیبت نشسته

بنال ای نی به هر صبح و به هر شام

چو تنها اشک ریزد آن دل آرام

بنال ای نی که شب غرق سکوت است

خیالش می برد هوش من از دست

بنال ای نی که ابر پاره پاره

چو قایقهاست بر دریا کناره

روم امشب بر آن قایق نشینم

مگر یار خود از آنجا ببینم

بنال ای نی ز غمهایم گذر کن

که تنها ناله بر آن منتظر کن 

بنال ای نی تو با شب زنده داران

به شب های دل انگیز بهاران

بنال ای نی که نامحرم به خواب است

دعا در خلوت شب مستجاب است

بنال ای نی چو لغزد عکس مهتاب

به روی صفحۀ لغزندۀ آب

بنال ای نی که بر دل افکند مور

نوای ناشناس مرغی از دور

بنال ای نی که یارم در نماز است

سراپا ناز و در حال نیاز است

بنال ای نی که بس آزرده ام من

که ردپای او گم کرده ام من

نشانم ده حریم سامرا را

مگر پیدا کنم آن دلربا را

بنال ای نی که باز افکنده رعشه

نسیم باغ بر ساق بنفشه

نهاده سر به زانو بر لب جو

ز شبنم اشکها بر عارض او

مگر او هم چو من گم کرده یارش

روم یک لحظه بنشینم کنارش

بنال ای نی گل بی خار من کو

نشستم چون بنفشه بر لب جو

مگر عکس رخش در آب بینم

 دگر او را مگر در خواب ببنم

که من آلوده ام او پاک و معصوم

از این رو گشته ام ناکام و محروم

بنال ای نی که آوای شباهنگ

 زند بر قلب زار عاشقان چنگ

میان شاخه های بید مجنون

زبس نالد ز منقارش چکد خون

لب آب است و آوایی ز غمها

منم در هجر او بنشسته تنها

به زیر چتر انبوه درختان 

که رقصند از نسیمی همچو مستان

به روی سبزه ها آرام گیرم  

مگر یک لحظه آرامش پذیرم

مگر در خواب گرم دامن او 

بپرسم جایگاه و مسکن او

تو ای دلدار ناپیدا کجایی   

کجایی ای گل زهرا کجایی

نسیم باغ عطر اقاقی

همی گوید که دنیا نیست باقی

بنال ای نی گذرگاه است اینجا

گذرگاه و سر راه است اینجا

مگر یار من از اینجا گذشته 

که باغ از عطر او مدهوش گشته

بنال ای نی که این دنیا سراب است 

بنای زندگیها خراب است

که می گوید در این باره سخنها

نسیم رهگذر با نارونها

بنال ای ني، چو آید بوی نرگس  

به خوبی عطر او را می کنم حس

چو جانم دوست دارم جستجویش 

گلی گم کرده ام اینجاست بویش

چو عطرش با گل نرگس درآویخت 

ز شور وصل او قلبم فرو ریخت

که ردپایی از دلدارم اینجاست 

نشانی از گل بی خارم اینجاست

بنال ای نی هم آهنگ دل من

به آه و ناله حل کن مشکل من

بپای هر گلی در باغ و بستان

بنال ای نی چو من از داغ هجران

خدایا در فراغش ناله تا کی

به سینه داغها چون لاله تا کی

نه من تنها ز هجرانش پریشان

که باشد عالمی پا بند ایشان

گرفتاران گیسویش جهانی است 

کمند زلف او چون آسمانی است

بنال ای نی به باغات مدینه

که پنهان آتشی دارم به سینه

چه خوش آید به گوشم نغمه هور

تو گویی سایه اش می بینم از دور

مگر می گردد آن یار دل آرا

به دور قبر ناپیدای زهرا(س)

خدایا رازها در پرده تا کی

ز غیبت قلبها آزرده تا کی

بنال ای نی بگو با شور و فریاد

که یا مهدی جهان پر شد ز بیداد

کجایی ای گل زهرا کجایی

تو ای مهر آفرین لطف خدایی

بشر را ذکر حق از یاد رفته

ز باطل زندگی بر باد رفته

به جان هم فتاده نسل ادم

همه جنگ است و خونریزی دمادم

دگر فکر تعاون در بشر نیست

کسی را از کسی دیگر خبر نیست

در این عصر اتم گمراه مردم

همه نا مهربان دور از ترحم

همه بی روح و بی ایمان و مرده

بدین دنیای فانی دل سپرده

بیا ای یار انسان های خسته

تسلی بخش دل های شکسته

بیا خود چارۀ بیچارگان باش

فروغ کلبۀ آوارگان باش

بیا تا قلبها آرام گیرد

پریشان عالمی سامان پذیرد

بنال ای نی شب هجران سحر کن

فغان از غیبت آن منتظر کن

من و نی ناله کردیم و شفق زد

شبی از دفتر عمرم  ورق زد

شبان آمد که گیرد نی ز دستم

لب از نی برگرفتم دم ببستم

مبادا راز من گوید به چوپان

عیان گردد ( حسان ) اسرار پنهان

در اینجا نالۀ من شد بهانه

برای نغمه های عاشقانه

در اینجا نی بود نای گلویم

که در آه و فغان از هجر اویم

تو ای خواننده شعر غم انگیز

خدا را با نوای نی میامیز

که موسیقی به دین ما حرام است

خلاف مکتب پاک امام است

حبیب چایچیان (حسان)   

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: